Μία ομιλία από την Gillian Dunn.
«Πιστεύω ότι υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων αυτοί που τραγουδούν στο μπάνιο και αυτοί που δίνουν παράσταση στο μπάνιο, εγώ πιστεύω ότι όταν κάνω μπάνιο δίνω μια παράσταση και είμαι πολύ καλή σε αυτό. Όμως όταν τελειώσω το μπάνιο μετά έρχεται μία στιγμή που δεν είμαι καλή και αυτή είναι να διαλέξω τα ρούχα μου, ανοίγω την ντουλάπα και όπως πάντα δεν έχω τίποτα να φορέσω.
Η ντουλάπα είναι από τα μέρη του σπιτιού όπου τα πράγματα μας κατακλύζουν ζούμε σε μία εποχή όπου μπορούμε να παραγγείλουμε κάτι και να έρθει ακριβώς έξω από την πόρτα μας χωρίς καν να κουνηθούμε από τον καναπέ μας.
Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με το να μαζεύουμε πράγματα αλλά έχουμε πρόβλημα με το να τα χρησιμοποιούμε
και για αυτό είμαι εδώ σήμερα. Τώρα θα προσκαλέσω να σηκώσετε όλοι το χέρι σας ψηλά και θα κάνω μία σειρά από ερωτήσεις αν απαντήσατε ναι σε οποιαδήποτε ερώτηση τότε θα πρέπει να κατεβάσετε το χέρι σας:
-Έχετε ρούχα στην ντουλάπα σας που δεν τα έχετε φορέσει για ένα χρόνο;
-Έχετε ένα κερί στο σπίτι σας το οποίο δεν το έχετε ανάψει ποτέ;
-Έχετε κάποιο σπέσιαλ ποτό το οποίο το φυλάτε για κάποια ειδική περίσταση;
-Έχετε κάποια καλά σερβίτσια τα οποία φυλάτε για κάποια ειδική περίσταση για κάποιον ιδιαίτερο καλεσμένο;
-Έχετε κάποιο αυτοκίνητο το οποίο είναι πιο πολύ χρόνο στο γκαράζ από ότι στον δρόμο;
Γύρισα από διακοπές στο Μεξικό και είχα αγοράσει ένα πανέμορφο μπλε με τέλειο άρωμα κερί αλλά μόλις έφτασα στο σπίτι δεν το άναψα και είπα άστο για κάποια ειδική περίσταση έτσι το έβαλα μέσα σε ένα κουτί στη ντουλάπα και το ξέχασα… πέρασαν δύο χρόνια ξαφνικά θυμήθηκα το κερί και λέω σήμερα είναι ημέρα να το ανάψω, έτσι πιάνω το κουτί από τη ντουλάπα το ανοίγω και το όμορφο μπλε κερί μου είχε λιώσει βέβαια, ήταν απόλυτα λογικό γιατί το κερί έκανε αυτό που ήταν φτιαγμένο να κάνει, έλιωσε, αλλά χωρίς εγώ να το ανάψω. Εκείνη τη μέρα έμαθα μην αφήσεις το κερί να λιώσει στο ντουλάπι σου…
Όλα τα πράγματα που μαζεύουμε έχουν ένα κοινό στοιχείο τα κρατάμε για κάποια ειδική περίσταση.
Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να φάμε κάθε μέρα στα καθημερινά μας πιάτα και ποτήρια αφήνοντας τα καλά πιάτα και μαχαιροπίρουνα, το ακριβό ουίσκι και το καλά μας ρούχα να μείνουν κλειδωμένα στην ντουλάπα.
Μία μέρα άκουσα δύο άντρες να συζητάνε και ο ένας έκανε κομπλιμέντο στον άλλον για το ρολόι που φοράει λέγοντάς του «Πολύ ωραίο ρολόι» και ο άντρας σου απάντησε,
«Αν σου αρέσει αυτό που να δεις τα υπόλοιπα που έχω τα οποία δεν τα φοράω» το οποίο ακούστηκε πάρα πολύ παράξενο, και ο άλλος του απάντησε «Εννοείται τα πολύ καλά ποτέ δεν βγαίνουν από την ντουλάπα»
Κατάλαβα πρόσφατα ότι όταν δεν φοράω κάτι είναι επειδή είναι τόσο ωραίο και τόσο καλό για την περίσταση.
Πρόσφατα μου χάρισαν ένα κολιέ λίγο πιο ωραίο και πιο καλό από όλα αυτά που φοράω συνήθως, έτσι το φόρεσα και το έδειξα στην αδερφή μου και της λέω, «Μήπως είναι πολύ καλό για να το φοράω κάθε μέρα;» και η αδερφή μου είπε πως όντως είναι πολύ ωραίο αλλά δεν θυμάσαι κάτι που είχες πει για το κερί που λιώνει στη ντουλάπα; Και έτσι απλά χρησιμοποίησε την ατάκα μου εναντίον μου, όπως και να έχει ‘ομως επειδή ήταν πολύ καλό το έβγαλα από το λαιμό μου και το έβαλα στο κουτί με τα υπόλοιπα κοσμήματα για να το φυλάξω για κάποια ειδική περίσταση.
Σε κάποιες αναζητήσεις μου διαπίστωσα πως οι άνθρωποι χαρακτηρίζονται από δύο φράσεις δεν είμαι αρκετός/η και δεν έχω αρκετά πράγματα
Ας ξεκινήσουμε με τη φράση δεν έχω αρκετά πράγματα, μας έχουν δημιουργήσει την ψευδαίσθηση πως μαζεύοντας πράγματα προστατεύουμε τους εαυτούς μας για τις δύσκολες ημέρες. Πιστεύω ότι ο συγγραφέας Lynn το τοποθετεί πολύ καλά, «Για μένα και για πολύ άλλο κόσμο η πρώτη σκέψη μόλις ξυπνάμε το πρωί είναι το δεν κοιμήθηκα αρκετά το οποίο το συνοδεύεται από το δεν έχω αρκετό χρόνο. Είτε είναι αλήθεια είτε όχι αυτές οι σκέψεις μας οδηγούν αυτόματα σε αυτή η λογική ότι δεν έχουμε αρκετά πράγματα και μας έχει κάνει να ζούμε σε σπίτια τρεις φορές μεγαλύτερα από ότι έμεναν οι άνθρωποι πριν 50 χρόνια με τα γκαράζ μας είναι τόσο γεμάτα από πράγματα που δεν μπορούμε ούτε καν το αυτοκίνητο μας να παρκάρουμε.
Ας πάμε τώρα στη δεύτερη φράση ότι δεν είμαι αρκετός/η. Όπως προείπα είμαστε πάρα πολύ καλοί στο να μαζεύουμε πράγματα αγαπάμε να ψωνίζουμε. Όταν ψωνίζουμε ψάχνουμε για πράγματα που λείπουν από τη ζωή μας. Δεν έχεις αρκετό χρόνο αλλά αγοράζεις ένα εργαλείο για να το χρησιμοποιήσεις για το χόμπι σου όταν θα βρεις χρόνο, δεν έχεις χάσει αρκετά κιλά παίρνεις ένα παντελόνι για όταν θα χάσεις αυτά τα 5 κιλά, θέλεις να νιώσεις πολύ καλά με τον εαυτό σου αγοράζεις ένα ζευγάρι σέξι γόβες που δείχνουν τόσο ωραία μπροστά στον καθρέφτη αλλά, ποτέ δεν φοράς έξω από το σπίτι. Όταν ψωνίζουμε είμαστε πρόθυμοι να γεμίσουμε τη ζωή μας με πράγματα τα οποία μας λείπουν, στεκόμαστε στο μαγαζί και σκεφτόμαστε είμαι αρκετά καλός/ή για αυτά τα πράγματα;
Αυτά τα αντικείμενα που ψωνίζουμε δεν είναι απλά αντικείμενα, είναι υποσχέσεις και προσδιορίζουν τους στόχους μας.
Λέμε στον εαυτό μας θα τα φορέσω ΟΤΑΝ θα αδυνατίσω, θα ανάψω το κερί ΟΤΑΝ θα βρω κάποιον σύντροφο ή ΟΤΑΝ η ζωή μου γίνει ποια όπως των άλλων στα social media.
Η λογική του δεν είμαι αρκετά αρκετά καλός κρατάει τα ρούχα στην ντουλάπα μας και τη σαμπάνια να χαλάει στο μπουκάλι.
Δουλεύω ως νοσοκόμα στα έκτακτα και εκεί τα βλέπουμε όλα, θα σας πω κάτι για να πας στα επείγοντα δεν το έχεις προγραμματίσει δεν λες στις 3:00 θα πιω ένα καφέ, στις 4:00 θα πάω στο επείγοντα και στις 5:00 θα πάω για ψώνια. Όταν οι άνθρωποι έρχονται στα επείγοντα δεν φέρνουν το σπέσιαλ ουίσκι τους, δεν φοράνε το πιο καλό τους κουστούμι έρχονται έτσι όπως είναι και όλοι φοράνε τα ίδια ρούχα του νοσοκομείου τα οποία δεν κολακεύουν κανέναν.
Αν κάποια λέξη χαρακτήριζε τα επείγοντα θα ήταν η αλλαγή. Κάποιες φορές είναι αλλαγή προς το καλό τα ραγίσματα φτιάχνουν, τα φάρμακα δίνουν θεραπεία σε κάποιες ασθένειες, αυτές είναι οι καλές μέρες, τις δύσκολες μέρες όμως θυμάμαι ότι η ζωή μπορεί να αλλάξει σε λίγα δευτερόλεπτα καρδιακά επεισόδια, εγκεφαλικά και άλλα πολλά.
Δίπλα από το κρεβάτι του νοσοκομείου το τι έχει σημασία γίνεται πολύ ξεκάθαρο αυτές οι δικαιολογίες το γιατί δεν άναψες το κερί, γιατί δεν ήπιες το ουίσκι γίνονται πολύ μικρές και ασήμαντες. Δεν έρχεσαι με το καλό σου αυτοκίνητο στο νοσοκομείο και μπορεί να μην το οδηγήσεις ποτέ ξανά.
Και τώρα θα μου πείτε ότι μετράω τη ζωή και το θάνατο με τα πράγματα. Όχι, δεν είναι αυτό το νόημα που θέλω να περάσω το μήνυμα είναι ότι την ζωή μας την φτιάχνουμε εμείς και πρέπει αν την απολαμβάνουμε. Θέλω να είμαι πολύ ξεκάθαρη τι εννοώ με αυτό, το μήνυμα είναι να αλλάξεις την νοοτροπία σου και να βλέπεις τον εαυτό σου “αρκετό” ώστε να έχεις και να χρησιμοποιείς τα πράγματά σου. Επίσης είναι μία υπενθύμιση ότι εσύ έχεις τον έλεγχο στη ζωή σου οπότε γιατί δεν την κάνεις να μετράει;
Θέλω να είμαι ξεκάθαρη όμως στο τι δεν είναι αυτή η ιδέα, δεν είναι τα τέσσερα πιο ενοχλητικά γράμματα της της γενιάς μου YOLO (You Only Live Once/ζεις μόνο μία φορά) αυτό δεν είναι μία δικαιολογία για να αδειάσεις τον τραπεζικό σου λογαριασμό και να κάνεις τρελά πράγματα.
Αυτό το κερί που έλιωσε ενεργοποίησε κάτι μέσα μου ότι το κερί δεν ήταν απλά ένα κερί αλλά εκπροσωπούσε πάρα πολλά άλλα πράγματα στη ζωή μου.
Μετά ξεκίνησα να λέω αυτή την ιστορία στους φίλους μου την οικογένειά μου και δεν είχα φανταστεί την επιρροή που θα είχε στις ζωές τους. Μία φίλη μου με κάλεσε στο σπίτι της και μου έδειξε όλα τα κεριά τα οποία άναψε και καθόντουσαν καιρό χωρίς να είναι αναμμένα λέγοντας μου «Τζίλιαν είχα ένα χρόνο χωρίς να τα έχω ανάψει και η ιστορία σου με έκανε να τα ανάψω όλα μέσα σε μία μέρα» επίσης, φόρεσε τις γόβες στιλέτο που είχε αγοράσει και έμεναν στην ντουλάπα όπως και έκανε και πολλά άλλα πράγματα. Έτσι αυτό το κερί στην ιστορία μου μετατράπηκε στα ρούχα και τα φορέματα που δεν φοράμε και έτσι αποφασίσαμε να κάνουμε ένα πάρτι αλλά, ο κανόνας του πάρτι ήταν να φορέσουμε τα φορέματα που δεν μπορούσαμε να φορέσουμε πουθενά αλλού. Οι γυναίκες καταλαβαίνουν… όλες έχουμε ένα τέτοιο φόρεμα, είναι αυτό το φόρεμα που όταν πας κάθε φορά να ντυθείς κάτι δεν ταιριάζει, είναι πολύ στενό, είναι πολύ φωτεινό είναι πολύ μακρύ, πολύ κοντό. Αλλά όποια και να είναι δικαιολογία υπήρχε ένας κανόνας ο οποίος ήταν ότι έπρεπε να φορέσουμε αυτό το φόρεμα. Το αγαπημένο μου κομμάτι αυτού του πάρτι ήταν ότι πήγαμε σε ένα εστιατόριο και κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει το θέμα του πάρτι, είναι ένα πάρτι γάμου που δεν πήγε καλά, είναι απόκριες που ήρθαν νωρίς, τι συμβαίνει με αυτά τα κορίτσια;
Το θέμα όμως εκείνης της βραδιάς ήταν ότι περάσαμε τέλεια γιατί βλέπετε, όταν αφήνεις τις δικαιολογίες στην άκρη και λες σήμερα είναι η μέρα έρχονται άλλα συναισθήματα στην επιφάνεια όπως χαρά, αίσθηση ελευθερίας και αυτοπεποίθηση.
Είχα πρόσφατα μία συζήτηση με έναν άντρα όπου μου είπε όταν κάποιος σου κάνει ένα δώρο με ένα πολύ ωραίο περιτύλιγμα αυτό που κάνεις δεν είναι να το βάλεις στη βιβλιοθήκη σου και απλά να το κοιτάς και να λες κοίτα τι ωραία που είναι τυλιγμένο, όχι, γιατί ξέρεις ότι το δώρο μέσα το περιτύλιγμα είναι πολύ καλύτερο από ότι το περιτύλιγμα.
Πιστεύω ότι η ζωή μας είναι ένα δώρο και αυτό λέγεται σήμερα αλλά, εμείς το κρατάμε τυλιγμένο μέσα στο περιτύλιγμα λέγοντας δικαιολογίες στον εαυτό μας και πιστεύουμε ότι όλα είναι καλά ενώ αυτό που είναι μέσα έχει σημασία. Μπορεί να κάθεσαι αυτή τη στιγμή και να σκέφτεσαι πως χρειάζονται πολλά περισσότερα από το να φοράς τα ρούχα στην ντουλάπα σου, να ανοίγεις τη σαμπάνια και να βγάζεις έξω τα καλά μαχαιροπίρουνα.
Όμως όλες αυτές οι μικρές πράξεις στέλνουν ένα μεγάλο μήνυμα ότι δεν αφήνεις πια τη ζωή σου να κυλάει ή να λιώνει όπως το κερί.
Σας προκαλώ λοιπόν, αυτό που σας έκανε πριν να κατεβάσετε το χέρι στην αρχή της συζήτησης να το χρησιμοποιήσετε μέσα στην επόμενη εβδομάδα… βγάλτε τα καλά πιάτα για ένα βράδυ δευτέρας, άνοιξε αυτό το καλό ουίσκι για μία τετάρτη με φίλους και πάνω απ’ όλα μην αφήσεις το κερί σου να λιώσει στο ντουλάπι.»
Δείτε την ομιλία στο παρακάτω βίντεο:
Σας άρεσε το άρθρο; Μοιραστείτε το!
