Αφιέρωμα | 8 Μαρτίου, Ημέρα Της Γυναίκας

Με αφορμή την ημέρα της γυναίκας ρωτήσαμε διάφορες γυναίκες να μοιραστούν μαζί μας τα γνωμικά και τις ιστορίες τις εμπνέουν καθημερινά απολαύστε τα!

Η Δήμητρα Κουτσοδήμου, βρεφονηπιοκόμος μοιράζεται μαζί μας ένα κείμενο που έγραψε για την γυναίκα:

Θέμα: Γυναίκα | Λόγιος τύπος: γυνή | Δωρικός: γυνά | Βοιωτικός: βανά

Από που να αρχίσω… Ωραία σαν την Ελένη, Μάγισσα σαν την Κίρκη, Πιστή σαν την Πηνελόπη, μάνα σαν τη Θέα Δήμητρα, Κόρη σαν την Περσεφόνη, πότε με ένα μήλο ανά χείρας πότε με ένα μίτο! Μα πάντα της Έξυπνη… Δεν συμπεριλαμβάνετε σε μύθους αλλά είναι κινητήριος δύναμη του Μύθου! Προϊστορικά ειδώλια την απεικονίζουν έγκυο σαν θεότητα πριν μάθει το αρσενικό την συμβολή του στη θεάρεστη αυτή πράξη! Έτσι, λοιπόν, η Ελένη του Μενέλαου περιμένει τον Πάρη, η Κίρκη φυλακίζει τον Οδυσσέα, η Αριάδνη σώνει τον Θησέα και η Παναγία τίκτει τον Χριστό! Δεν υφίσταται ζήτημα ισότητας αλλά ζήτημα διαφορετικότητας! Γυναίκα διαφορετική Ανατομικά, εγκεφαλικά, υπαρξιακά! Τίποτα το ανώτερο τίποτα το κατώτερο! Απλά ξεχωριστό, γυναίκα σύγχρονη, γυναίκα επιθυμητή, γυναίκα μόνη, γυναίκα φοβισμένη! Γυναίκα «επίθετο κοσμητικό», γυναίκα υποκείμενο εντυπωσιασμού! Γυναίκα αντικείμενο υποστήριξης. Μα τι ζητάει μια γυναίκα; Τον σεβασμό της ανθρωπότητας για όσα κυοφορεί στο απύθμενο μέσα της και στην κατά τ’ αλλά ακατανόητη φύση της… μια φύση που απλά Κυοφορεί!

Εγώ :p a.k.a Φένια Καλ, έχω να πω πως οι αγαπημένες μου φράσεις που τις έχω συνέχεια στην σκέψη μου το τελευταίο καιρό είναι:

“Μπορούμε να γινόμαστε μίζερες ή να είμαστε δυνατές και τα δύο θέλουν την ίδια προσπάθεια οπότε εσύ αποφασίζεις τι θα είσαι”, Carlos Castaneda

“Οτιδήποτε θέλησες ποτέ βρίσκεται στην άλλη μεριά, εκεί που είναι και οι φόβοι σου”, George Addair

“Όλοι λατρεύουν τα κουτσομπολιά αλλά κανείς αυτόν που κουτσομπολεύει”, Evy Pompouras

Και μην ξεχνάτε πως οι ψεύτικες γυναίκες το μόνο που κάνουν είναι να προστατεύουν την εικόνα τους αλλά στις αληθινές γυναίκες απλά δεν τους νοιάζει τίποτα.

Η Χριστίνα Δαγτζή, Πολιτικός Μηχανικός και συντάκτρια του GL μοιράζεται μαζί μας την πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία για το δικαίωμα ψήφου των Ελλήνων γυναικών:

Στην Ελλάδα του 1887, η εφημερίδα των κυριών, η πρώτη εφημερίδα στην οποία έγραφαν αποκλειστικά και μόνο γυναίκες, ήταν η πρώτη εφημερίδα που αναφέρθηκε στο δικαίωμα των γυναικών να ψηφίζουν.

Η δημιουργία της εφημερίδας ήταν ένα σημαντικό επίτευγμα, δεδομένου ότι ελάχιστοι ήξεραν γραφή και ανάγνωση και οι γυναίκες θεωρούνταν πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Η εφημερίδα έγινε δεκτή από τους Έλληνες με περιπαικτικά σχόλια, όπως για παράδειγμα ότι κατά την έμμηνο ρύση οι γυναίκες είναι ανισόρροπες και σε έξαλλη πνευματική κατάσταση, άρα και δεν γίνεται να τους επιτρέπεται να ψηφίσουν. Μάλιστα, ο τότε γνωστός συγγραφέας Εμμανουήλ Ροΐδης είχε δηλώσει: ΄΄Δύο επαγγέλματα αρμόζουν εις τας γυναίκας, εκείνα της νοικοκυράς και της εταίρας΄΄.

Ωστόσο, η πρώτη πρόταση να δοθεί δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες στην Ελλάδα είχε έρθει από ένα μέλος του κοινοβουλίου με την υποστήριξη του Δημητρίου Γούναρη, στις 19 Μαΐου 1922, χωρίς δυστυχώς να βρει την υποστήριξη των υπολοίπων μελών και να μην γίνει μέρος του Συντάγματος. Το 1925 οι συζητήσεις ξεκίνησαν ξανά, αυτή τη φορά με επιτυχία, επιτρέποντας στις γυναίκες άνω των 30 ετών, οι οποίες είχαν φοιτήσει στο δημοτικό να ψηφίζουν στις τοπικές εκλογές.

Ωστόσο, ο νόμος έμεινε ανενεργός, μέχρι το Δεκέμβριο του 1930, όπου 240 γυναίκες άσκησαν το δικαίωμα ψήφου στις τοπικές εκλογές της Θεσσαλονίκης. Τελικά το δικαίωμα της γυναικείας ψήφου κατοχυρώθηκε στο Σύνταγμα του 1952, ενώ το 1953 εκλέγεται η πρώτη Ελληνίδα βουλευτής, Ελένη Σκούρα. Για πρώτη φορά όμως οι Ελληνίδες θα ψηφίσουν στις βουλευτικές εκλογές του 1956.

Η Βαλεντίνα Τζορέλα, εκπαιδευόμενη πιλότος μας είπε πως η αγαπημένη της φράση είναι από τη Svetlana Kapanina – Καλύτερη πιλότο ακροβατικών πτήσεων και είναι η εξής:

“Σήμερα δεν υπάρχει τίποτα που να μπορούν να κάνουν οι άνδρες που οι γυναίκες να μην μπορούν, όλα είναι πιθανά. Τα πιλοτικά προγράμματα ανδρών και γυναικών είναι πανομοιότυπα. Όταν αγωνιζόμαστε τους κριτές δεν τους νοιάζει αν κάθετε γυναίκα ή άντρας στο τιμόνι και οι βαθμοί τους δεν καθορίζονται από το φύλο”

Η Παναγιώτα Βαρελά υποψήφια διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, με έμφαση στα ζητήματα βιωσιμότητας και κατανάλωσης τροφίμων, μας λέει τι σημαίνει η μέρα της γυναίκας για αυτήν στο παρακάτω κείμενο:

Κατά τη διάρκεια αυτών των πρωτοφανών και δύσκολων συνθηκών και με αφορμή την Παγκόσμια
Ημέρα της Γυναίκας (8 Μαρτίου) να τιμήσουμε όλες τις γυναίκες που εργάζονται στον τομέα της υγείας κατά του COVID-19. Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας είναι για εμένα μια ημέρα υπενθύμισης αλλά και πηγή έμπνευσης από όλες τις γυναίκες που δίνουν αγώνες στη ζωή τους και που ενισχύουν η μία την άλλη. Η κάθε γυναίκα στην οικογένειά μου αποτελεί πρότυπο για εμένα καθώς, η κάθε μία με τον δικό της τρόπο, χάραξε τη δική της πορεία. Η γιαγιά Παναγιώτα, η μητέρα του πατέρα μου, με περίσσιο θάρρος μετανάστευσε στον Καναδά για μία καλύτερη προοπτική, δίχως να μιλά τη γλώσσα έκανε πέρα τις δυσκολίες και αγωνίστηκε σκληρά για να πετύχει. Η γιαγιά Ντίνα, μητέρα τεσσάρων παιδιών, και ορφανή από πατέρα, έμαθε από πολύ μικρή ηλικία να πατάει γερά στα πόδια της να μην τα παρατάει στα δύσκολα. Τέλος, η μητέρα μου, Βασιλική, όπως νομίζω και για τους περισσότερους, είναι για εμένα η ηρωίδα μου, εργατική, ανεξάρτητη και δυναμική, χάραξε τη δική της διαδρομή από το μηδέν. Αντλώντας θάρρος και δύναμη από αυτές τις γυναίκες προσπαθώ και εγώ, με μικρά αλλά σταθερά βήματα κάθε φορά, να εξελίσσομαι διαρκώς. Ολοκληρώνοντας τις προπτυχιακές σπουδές μου στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, συνέχισα τις μεταπτυχιακές σπουδές μου στο London School of Economics and Political Science. Ήταν ένα απαιτητικό και δύσκολο ταξίδι, αλλά μου έμαθε πως οι προκλήσεις αντιμετωπίζονται και οι στόχοι επιτυγχάνονται εάν έχεις όραμα και στρατηγική.

Κρατάω πάντα στο μυαλό μου τρεις ρήσεις της Dame Minouche Shafik, Director του London School of Economics and Political Science:
Πρώτον, η εκπαίδευση είναι ανεκτίμητη και κανείς δεν μπορεί να στην “αφαιρέσει” σε αντίθεση με τα υλικά αγαθά.

Δεύτερον, να είμαστε ευγνώμονες για τις ευκαιρίες που μας δόθηκαν και να δημιουργούμε ευκαιρίες για άλλους.

Τρίτον, να προσπαθούμε να βρούμε χαρά και νόημα σε ό,τι κάνουμε αλλά και να προσφέρουμε χαρά σε άλλους ανθρώπους καθημερινά.

Και τέλος μην ξεχνάτε πως: “Πρέπει να έχουμε όραμα και να πιστέψουμε ότι μπορούμε να το υλοποιήσουμε.”

H Αγαπημένη φράση από την Τζίνας Ζωγράφου, Οικονομολόγος και συντάκτρια του GL, είναι από Andree Putman και είναι η εξής:

“Αν δεν ρισκάρεις είναι σαν να έχεις ήδη χάσει, πρέπει πάντα να είμαστε φιλόδοξοι ακόμα και όταν καταπιανόμαστε με μη ρεαλιστικά progect… γιατί τα πράγματα συμβαίνουν μόνο όταν ονειρευόμαστε”

H Μαρία Αργυρώ Καλαχάνη Απόφοιτη ΔΠΘ-Τ.Ε.Φ.Α.Α, δασκάλα χορού και συντάκτρια του GL αναφέρθηκε σε μια “ιδιαίτερη” προσωπικότητα που άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα της στη χορευτική και πνευματική κουλτούρα του 20ου αιώνα αυτή της Άντζελα Ισιδώρα Ντάνκαν.

Η “ξυπόλυτη χορεύτρια” που αποθέωσε την αρχαία ελληνική μυθολογία και φωτογραφήθηκε μπροστά από τις Καρυάτιδες γεννήθηκε στις 27/5/1877 στο Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνια. Αυτό το κορίτσι έμελλε να αλλάξει ριζικά το χορό αψηφώντας τις “αυστηρές αρχές” του μπαλέτου και δημιουργώντας μια “ελεύθερη” σωματική και πνευματική κίνηση. Συνδυάζοντας τη μουσική και την ποίηση πραγματικά δημιούργησε ένα εξ’ ολοκλήρου “δικό της” είδος χορού διαφορετικό από όσα
γνώριζε η τότε εποχή. Ζούσε με τους γονείς της και τα 3 της αδέλφια μέχρι το χωρισμό τους λόγω ενός οικονομικού σκανδάλου στο οποίο πρωταγωνιστούσε ο πατέρας της. Από τότε η ζωή της μαζί με τη μητέρα της στήριγμα εκείνης και για τα αδέρφια της δεν ήταν καθόλου εύκολη… αλλάζοντας πόλεις και χώρα μη έχοντας να φάνε ή κάπου να μείνουν πέρασαν από διάφορες αντίξοες συνθήκες μέχρι που τους έσωσε ο χορός της αρχικά στο δρόμο για λίγα “ψίχουλα” ώστε να μπορούν να μείνουν σε ένα δωμάτιο. Η μητέρα της με θαυμάσιο ταλέντο στο πιάνο συνόδευε το “όνειρο” της κόρης της το οποίο όλο και μεγάλωνε, ήδη στα 6 της έτη μάζευε τα παιδιά της γειτονιάς και έκανε τη δασκάλα! Ωστόσο αν και στα 13 της χρόνια το όνειρο της είχε
εκπληρωθεί με το να εμφανίζεται σε πολλές χορευτικές παραστάσεις στην Αμερική (Σικάγο – Νέα Υόρκη) πρωτοτυπώντας με το αρχαιοελληνικό της στυλ δεν μπορούσε να συμβαδίσει με το αυστηρό κλασικό μοτίβο το οποίο αψηφούσε συνεχώς, κάτι το οποίο είχε ως αποτέλεσμα να μην ευδοκιμήσει για πολύ στην Αμερική. Έχουμε όμως να κάνουμε με μία ελεύθερη και δυναμική
γυναίκα, ελεύθερη τόσο στο σώμα όσο και στο πνεύμα που την καθοδηγούσε το 1900 μετακομίζει στο Λονδίνο, σπουδάζοντας ελληνική μυθολογία και αρχιτεκτονική εξυψώνει το σώμα της και την τέχνη της τόσο πολύ που πετυχαίνει! Η Ευρώπη αγκαλιάζει τη συναισθηματική και χορευτική της απελευθέρωση, το διαφορετικό αυτό τρόπο που καθηλώνει τους θεατές της. Ξεκινώντας από τη Βουδαπέστη το 1902 – 1907, ταξιδεύοντας σε διάφορες πόλεις – χώρες καθώς και στην Ελλάδα η “ξυπόλυτη χορεύτρια” καθηλώνει με την κίνησή της, τη λυρικότητά της, την ψυχική της γαλήνη.
Κρατώντας όσα κατά την άποψη της προσέφερε το μπαλέτο στην εξύψωση του σύγχρονου χορού της και μετατρέποντας τα κατά όπως ήθελε μεγαλούργησε. Μια προσωπικότητα που ελευθερώθηκε από την ίδια πηγή της ελευθερίας της την Ελλάδα, μια χορεύτρια που
γεννήθηκε για να αλλάξει τον κόσμο του χορού με πυξίδα της το αρχαίο ελληνικό μεγαλείο. Πιστή στις φεμινιστικές της απόψεις, υπέρμαχος του φιλελεύθερου έρωτα, βαθιά
συνδεδεμένη με την ποίηση άλλαξε για πάντα το χορό, για αυτό και θα ακολουθήσουν στη συνέχεια πολλοί το έργο της και θα το συνεχίσουν. “Δεν επινόησα το χορό, υπήρχε πριν από εμένα όμως κοιμόταν. Εγώ τον ξύπνησα”, Isadora Duncan.

Και θα κλείσουμε με ωραίο γαλλικό τραγούδι που μας έστειλε η Άννα Πορίχη, φοιτήτρια Γεωπονικής:

Όλοι ψιθυρίζουν: “Για ένα όμορφο κορίτσι δεν είσαι τόσο χαζή, για ένα αστείο κορίτσι, δεν είσαι τόσο άσχημη, οι γονείς σου και ο αδερφός σου σίγουρα βοηθούν σε αυτό” – Α, μιλάς για μένα; Ποιό είναι το πρόβλημά σου; Σου έγραψα ένα όμορφο ποίημα λοιπόν, άσε με να στο τραγουδήσω: Να πας να @$#@%$% τουρουτουτου…